Ashis Mathura

Heb je een prangende levensvraag? Volgens Ashis Mathura weet je diep van binnen het antwoord al. Als pandit (hindoe-priester) ziet hij het als zijn taak om mensen hieraan te blijven herinneren. Hij leidt diensten bij de Shiv Mandir-gemeenschap in Rotterdam, en hij is daarnaast ook werkzaam als ict’er.  Ashis Mathura groeide op in Suriname. Als klein jongetje was hij onder de indruk van zijn grootvader, die als hindoe-priester mensen op kalme en oplettende wijze bijstond. Al op negenjarige leeftijd besloot Mathura daarom dat hij net zoals zijn opa priester wilde worden. Er begon een intensieve opleiding waarbij hij iedere dag les kreeg over geschriften, mantra’s en rituelen. Al op zijn veertiende was zijn opleiding voltooid en op zijn zestiende nam hij plaats in de interreligieuze raad van Suriname als vertegenwoordiger van het hindoeïsme.  Toen Mathura negentien was, vertrok hij naar Nederland om in Delft Technische Informatica te gaan studeren. Het was een verwarrende tijd. Hij voelde zich niet thuis in Nederland en kon maar moeilijk acclimatiseren. Hij miste zijn familie en zijn studiegenoten moesten niks hebben van spiritualiteit. Pas toen hij zich ook in Nederland weer meer ging richten op zijn panditschap, leerde hij dat zijn ware thuis zich in hemzelf bevindt: “Ik ben nooit alleen. Waar ik ben, daar is ook mijn familie.”   In zijn rol als pandit bleek al snel dat mensen het liefst met hem wilden praten over hun levensvragen. Ashis ontdekte dat mensen het antwoord op veel vragen vaak al in zich dragen. Hij hoeft hen daar alleen maar aan te herinneren: “Eigenlijk help ik mensen niet. Een mens kan alleen zichzelf helpen. Op het moment dat iemand beseft dat hij of zij die macht zelf heeft, dan heb je al gedaan wat je moest doen.” Ook wil hij mensen meegeven dat ze volledig zichzelf mogen zijn. Sterker nog, jezelf zijn is een plicht: “In strijd leven met jezelf is het ergste wat je kunt doen.”