Verslaving: als 'gewoon' leven nog niet zo eenvoudig is.

Verslavingen.. oplossingen voor dingen die te pijnlijk zijn om te dragen. Ontsnappen uit de realiteit. Ontsnappen aan die kwetterende stem in ons hoofd. Ontsnappen aan de angst, stress, pijn, trauma's en al dat andere wat we niet geregeld krijgen in 'nuchtere' staat. Of het nou alcohol, drugs, eten, seks, netflix of sociale media is, we zijn massaal aan het ontsnappen aan de kunst van 'gewoon' leven. Waarom? In deze aflevering duiken we er weer full force in ---------------------- Denise schreef een stukje: Er zit een pijn diep van binnen in je, en die plek, wat thuis is, is te klein voor jou en de pijn.Dus vertrek je.Vaak.Zelden keer je terug naar huis waar pijn elke kamer vult.Je vindt tijdelijk onderdak in drukte, prestaties, zelfmedicatie, chaos en onrust.Eigenlijk ben je dakloos terwijl je een huis hebt. Beschamend om toe te geven, zelfs aan jezelf.Dwangmatig bezig zijn, wat op zichzelf een doel is, leidt tot chronisch onbevredigende resultaten. Het enige voorspelbare resultaat is de behoefte aan meer.Dus doe je meer.Je voelt je minder verloren in je relatie, op het werk, in de sportschool, in een bar waar je betekenisloze gesprekken voert, oppervlakkige vrienden hebt en grappen maakt die niet grappig zijn. Maar de voortdurende angst om naar ‘huis’ te gaan maakt dat je als laatste vertrekt van elk feest.De angst eist afleiding.Dus doe je dat.En omdat je niet in dissociatie zou moeten zijn om je dissociatie te herkennen, ben je zelden in staat om te onderzoeken waarom je in de eerste plaats vertrekt van huis. Begrijpelijk, want dat zou de onvermijdelijke vraag oproepen:Waar ren je voor weg?Een vraag waarvan het antwoord misschien te zwaar is voor 1 persoon om te dragen.Wie van ons is bereid om aan te kloppen bij de deur van een huis waar we ooit naartoe zijn gevlucht om het daadwerkelijke verdomde monster te overleven dat onze enige veilige plek binnendrong?Laat de moeizame reis om terug te keren naar jezelf beginnen met empathie voor het deel van jou dat heeft geleden, dankbaarheid voor degene die is ontsnapt, compassie voor het deel dat nog steeds bang is, en geduld voor degene die verlangt naar rust.Als je leert om die allemaal onvoorwaardelijk lief te hebben, zul je misschien verrast zijn om op een dag wakker te worden in je eigen huis...En beseffen dat het helemaal niet is zoals je het herinnert. Het geen spookhuis is. ---------------------- www.opeigenkoers.net